Η πρώτη περιγραφή του Συνδρόμου έγινε το 1844 από το Chereau.

Η ηλικία εμφάνισης είναι η εφηβεία.

 Το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών είναι αποτέλεσμα τόσο γενετικής προδιάθεσης όσο και 
επίδρασης περιβαλλοντικών παραγόντων.Υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις των εκδηλώσεων του 
συνδρόμου των πολυκυστικών ωοθηκών.
  Ανωοθυλακιορηξία και υπερανδρογοναιμία αποτελούν τις συχνότερες εκδηλώσεις του συνδρόμου. 
Δεν έχουν όλες οι γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών πρόβλημα με την γονιμότητα. 

Η υπερηχογραφία αποτελεί μία πολύτιμη αναίμακτη τεχνική για την διάγνωση της νόσου. Η διάγνωση γίνεται από μία τριάδα κριτηρίων όπου εξετάζεται η ανωοθυλακιορηξία, η αυξημένη ανδρογονική δραστηριότητα και η πολυκυστική μορφολογία των ωοθηκών.

 Πολλές γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες είναι παχύσαρκες. Η επιτυχής απώλεια βάρους είναι η πιο απλή μέθοδος επαναφοράς της φυσιολογικής ωοθυλακιορηξίας και έμμηνου ρήσεως. 

 Η έγκαιρη θεραπευτική αντιμετώπιση δεν αποσκοπεί μόνο στην προσωρινή ανακούφιση από τα συμπτώματα της νόσου αλλά και από την αναστολή της επιδείνωσης του συνδρόμου με ευεργετικές επιπτώσεις στην μελλοντική γονιμότητα και την καλύτερη πρόληψη των μακροχρόνιων επιπλοκών.